Neye inanıyoruz?
Karadenİz Kİlİselerİ - İman AçIklamasI
Giriş
İman Açıklamamız, Tanrı’nın Kutsal Kitaplarda bize vahiy yoluyla bildirdiklerine dayanan bir kilise olarak neye inandığımızın kısa ve net bir beyanını ortaya koymaktadır. Bu belge inancımızın ayrıntılı bir açıklaması değildir, ancak kilisemizin teolojisine temel teşkil eden ve Rab’be olan sadakatimiz için gerekli olduğunu düşündüğümüz inançları vurgular ve özetler. Havarilerin İman açıklamasını (2. yy) teyit ederek, çağlar boyunca Mesih’teki kardeşlerimizin yanında sevinçle duruyor, İznik Konsili (325 ve 381), Londra Konsili (1689) ve New Hampshire Konsili’nin (1833) Tanrı’nın Sözü’nün yararlı açıklamalarını sağladığına inanıyoruz.
Özetle, şuna inanıyoruz: Her şeyin yaratıcısı olan Tanrı, bize Kutsal Yazıları mükemmel rehberimiz olarak verdi. İnsanlar Tanrı’ya ibadet etmek için yaratılmış, fakat O’na karşı gelerek günah işlemiş ve O’nun cezalandırmasını hak etmişlerdir. Ama Tanrı, insanlığa olan sevgisini, Lütfuna dayanan ve Oğlu İsa Mesih’in mükemmel yaşamı, kefaretiyle ölümü ve dirilişi ile mümkün olan Kurtuluşu ile gösterdi. Kurtuluş, Tövbe ve İmanın sonucu olarak Yeniden Doğuş ve Yargılamayı içerir. Tanrı’nın kurtuluş işi imanlıların Kutsallaştırılması ile devam eder ve İmanlıların Azmini sonuna kadar sağlar. İmanlılar, Tanrı’nın Sözünü sadakatle anlatan, Vaftiz ve Rab’bin Sofrası gibi ibadetlerin yapıldığı yerel inanan topluluklarında görünür olan Kilise’de birleşirler. Hristiyanlar olarak, Tanrı’nın ailemiz ve hükümet için kurduğu düzene karşı sorumluluğumuzun farkındayız. Son umudumuz, yakında gelmesi için dua ettiğimiz Gelecek Olan Dünya’dır.
1. Tanrı
Yaşayan sadece bir ve gerçek Tanrı olduğuna inanıyoruz. O, cennetin ve yerin ebedi, sonsuz Yaratıcısı ve Her Şeye Gücü Yeten Hükümdarıdır. O merhametli, adaletli ve sevecendir ve yüceliği için her şeyi egemen iradesine göre yönetir. Tek başına sadece kutsallık ile tarif edilemez derecede görkemlidir ve tüm onur, güven, itaat ve sevgiye layık olandır.
Tek gerçek Tanrı’nın sonsuza dek üç farklı formda var olduğuna inanıyoruz—Baba Tanrı, Oğul ve Kutsal Ruh; her biri tamamen Tanrı’dır ve büyük kurtuluş çalışmalarında farklı ve uyumlu rollerini yerine getirirken Tanrı’nın tüm mükemmelliklerine eşit olarak sahiptirler.
Mısır’dan Çıkış 20:3-4; Yasa’nın Tekrarı 4:35, 4:39, 6:4-5, 32:39; 1 Samuel 2:2; 1 Krallar 8:23; Mezmurlar 86:8-10; Yeşaya 6:3, 44:6–8, 45:5-25, 46:9; Yeremya 10:6-10; Mika 7:18; Malaki 3:6; Matta 3:13-17, 28:18-20; Yuhanna 10:30, 14:6, 17:3, 17:11, 17:20-21; Elçilerin İşleri 5:3-4; 1 Korintliler 8:4-6; 2 Korintliler 3:17, 13:14; Galatyalılar 3:20; Efesliler 1:3-14, 4:5-6; 1 Selanikliler 1:9; 1 Timoteos 1:17, 2:5; Yakup 2:19; 1 Yuhanna 5:20; Yahuda 25; Vahiy 4:11
Baba Tanrı’nın tamamen ilahi olduğuna ve yaratılış üzerinde egemen bir şekilde hüküm sürdüğüne inanıyoruz. O, tüm yaşamın kaynağı ve ebedi krallığın ait olduğu kişidir. Hem zaman hem de sonsuzlukta meydana gelen her olayın yazarıdır. İnsanları görkemli kurtuluş planına göre önceden bilir, seçer ve belirler. Baba, günahkarları Kutsal Ruh’un çalışmasıyla Oğluna inanmaya çağırır. Baba o günahkarların günahlarını affeder ve onları evlat edinir, böylece onlara huzur verir.
Matta 5:16, 6:5-14, 7:11, 18:35, 24:36, 28:19; Yuhanna 3:16, 5:22-26, 6:37-40, 6:44; 8:16, 10:10 27-29; 15:8, 16:23, 17:1-8; Elçilerin İşleri 1:7, 10:37; Romalılar 5:1, 6:4, 8:15, 8:28-30; 1 Korintliler 8:6, 15:24; Galatyalılar 1:1; Efesliler 1:3-12, 4:6, 4:32; Filipililer 2:9-11; 1 Selanikliler 2:4; İbraniler 12:6-10, 13:15-20; 1 Petrus 1:2, 1:17; 1 Yuhanna 1:9, 3:22, 4:14; 2 Yuhanna 1:4
Oğul’un tamamen ilahi olduğuna ve sonsuza dek Baba ile aynı ihtişamla var olduğuna inanıyoruz. Meryem Ana, Oğul’a Kutsal Ruh’tan gebe kaldı ve Oğul, İsa olarak adlandırıldı. İnsan doğasında tamamen insan olurken, aynı zamanda tamamen Tanrı’ydı. Günahsız bir hayat yaşadı, günahkarların yerine öldü ve bedensel olarak tüm imanlıların Rabbi ve Kurtarıcısı olarak ölümden dirildi. İsa şimdi Baba Tanrı’nın sağında oturuyor ve Tanrı ile imanlılar arasında aracı olarak hizmet ediyor. Yakında günahkarları yargılamak ve O’na güvenenleri kabul etmek üzere geri dönecektir.
Matta 1:18-25, 4:1, 8:18-27, 11:19, 16:21, 26:42, 28:18-20; Markos 4:38, 5:1-15, 10:45, 15:39; Luka 1:34-35, 9:12-22, 22:70, 24:36-43; Yuhanna 1:1-18, 3:16, 4:6, 5:18-21, 8:58, 10:30, 11:27-35, 14:28, 19:28, 20:28-31; Elçilerin İşleri 1:11, 20:28; Romalılar 1:4, 9:5; 1 Korintliler 15:3-4; 2 Korintliler 5:21; Galatyalılar 2:20; Filipililer 2:5-11; Koloseliler 1:13-19, 2:9; Titus 1:3-4, 2:13-14; İbraniler 1:1-2:3, 2:17, 4:12-14; 1 Petrus 2:21; 2 Petrus 1:1, 2:20, 3:18; 1 Yuhanna 2:2, 4:2-3, 4:9, 4:15, 5:20; 2 Yuhanna 7; Vahiy 1:5, 2:18, 3:14, 19:11-16
Kutsal Ruh’un, Baba ve Oğul ile birlikte Tanrı’nın doluluğunu paylaşan Ebedi Ruh olduğuna inanıyoruz. O, Tanrı’nın halkı arasında sonsuz kurtuluş planını gerçekleştirmek için Tanrı Baba ve İsa Mesih tarafından gönderilen Gerçeğin Ruhu’dur. Başlıca hizmeti, müjdeyi günahkarların yüreklerine duyurarak İsa’yı yüceltmek, günahkarları günahlarından arındırmak, onlara Mesih’te yeni bir hayat vermek, içlerinde tam olarak yaşamak ve kurtuluş gününe kadar mühürlemektir.
Yeremya 31:31-34; Hezekiel 36:22-27; Yuhanna 14:26, 15:26, 16:7-14; Elçilerin İşleri 7:51, 10:19, 11:12, 13:2, 15:28, 16:6, 21:11; Romalılar 8:16, 8:27, 15:30; 1 Korintliler 2:10-14, 12:7-11; 2 Korintliler 3:1-6, 3:17-18, 13:14; Galatyalılar 4:4-7; Efesliler 1:13-14, 4:30; 1 Selanikliler 5:19; İbraniler 10:29
2. Kutsal Yazılar
Hem Eski Ahit’in 39 kitabı, hem de Yeni Ahit’in 27 kitabı olan Kutsal Kitap’ın Tanrı tarafından esinlenme yoluyla insanlar tarafından yazıldığına inanıyoruz. Kutsal Kitap’ın tamamen yeterli ve güvenilir olduğunu, orijinal el yazmalarındaki hatalardan tamamen arınmış olduğunu ve Tanrı’nın bizi yargılayacağı ilkeleri ortaya koyduğunu onaylıyoruz. Kutsal Kitap içinde kurtuluşun tek yolunu içerir ve Mesih İsa’nın tamamlayıcılığına sahiptir. Kutsal Kitap, hayatın ve öğretinin tüm yönlerden sınanması için gereken en yüksek standart ve nihai otorite olarak dünyanın sonuna kadar kalacaktır.
Mezmurlar 119; Süleyman’ın Özdeyişleri 30:5-6; Yeşaya 40:8; Luka 24:25-47; Yuhanna 5:39; Romalılar 2:12; Filipililer 3:16; 1 Selanikliler 2:13; 2 Timoteos 3:15-17; İbraniler 1:1-2, 4:12-13; 2 Petrus 1:19-21, 3:15-16; 1 Yuhanna 4:1
3. İnsanlar
Tanrı’nın insanları kendi suretinde yarattığına ve bu nedenle tüm insanların içsel değere sahip olduğuna inanıyoruz. Tanrı’nın insanları erkek ve kadın olarak yaratmasını, bu yaratılışı taçlandıran bir hazinesi olduğuna inanıyoruz. Cinsiyet hem harika bir armağan hem de Tanrı’nın tasarımının değişmez bir parçasıdır ve biyolojik cinsiyetle Tanrı tarafından atfedilen cinsiyetten ayrı değildir.
Atalarımız Adem ve Havva masumiyetle yaratıldılar, ancak gönüllü olarak Tanrı’ya isyan ettiler ve dünyaya günah gönderildiler. Sonuç olarak, tüm insanlar günaha meyilli olarak doğar Adem ve Havva’nın kınanmasını miras olarak edinirler. Tüm insanların Tanrı’nın suretine sahip olduklarına, bir vicdana sahip olduklarına ve kurtuluş için yeterli olmayan ahlaki iyilik yapma yeteneğine sahip olduklarına inanıyoruz-insanlar doğaları gereği günaha meyillidirler ve Tanrı’nın istediği kutsallıktan tamamen yoksundurlar, tamamen kötülüğe meyillidirler. Sonuç olarak, Tanrı’ya Kutsal Yasasına göre istediği şekilde ibadet etmiyoruz, bunun yerine putlara ve değersiz şeylere ibadet etmeyi seçiyoruz. Bütün insanlar, Tanrı’nın lütfu olmadan Tanrı’ya yönelemezler ve hiçbir savunma ve mazeret olmaksızın cehennemde ebedi azaba mahkumdurlar.
Yaratılış 1:26-27, 3:1-19; Mezmurlar 51:5; Yeşaya 64:6; Hoşea 6:7; Romalılar 1:18, 2:14, 3:10-18, 5:12-21, 6:16-17, 8:7-10; 1 Korintliler 15:21-22, 15:45-50; Efesliler 2:1-3, 4:18; Titus 3:3
4. Kurtuluş
Günahkarların kurtuluşunun, yalnızca Tanrı ile insanlık arasında yeni bir antlaşmanın aracısı, vaat edilen ve dünyanın Kurtarıcısı olan İsa Mesih’in ve Tanrı’nın lütfuyla olduğuna inanıyoruz. O hem tamamen Tanrı hem de tamamen insandır. Vücut bulmuş haline, Kutsal Ruh tarafından gebe kalındı ve İsa Mesih bir bakireden doğdu, Baba Tanrı’ya itaat ederek günahsız bir hayat yaşadı. Tanrı’nın egemenliğinin yolunu öğretti, mucizeler yaptı, acı çekti, çarmıhta öldü, ölümden dirildi ve şimdi O’nun aracılığıyla Tanrı’ya gelenler için Her Şeye Egemen Rab ve Baş Kâhin olarak cennete yerleştirildi. Ölümünde, günahlarımız için tam bir kefaret oldu, Tanrı’nın tüm gazabını absorbe ederek, günahlarımızı bağışlayarak ve günahlarından tövbe eden ve O’na inananları Tanrı’nın ailesine kabul ederek kurbanlarımızın yerine geçen kurban oldu. Bu kurtuluş mesajı, Müjde olarak bilinir.
Kurtuluşun Mesih’e inanan herkese için olduğuna ve O’nu, tövbe edip, itaatkâr bir inançla kabul etmenin herkesin doğrudan görevi olduğuna inanıyoruz. Müjde’nin gücünün, en büyük günahkarı bile kurtarmak için yeterli olduğuna ve tüm insanlara tövbe etmeleri ve İsa’ya inanmalarının emredildiğine inanıyoruz. İsa’yı ve Müjdesini reddedenler bunu gönüllü olarak yaparlar ve bu nedenle özellikle sonsuz kınamayı hak ederler.
Kurtuluşun bu lütufkar armağanı, iyilerle kötüler arasında açık bir ayrım yaratır. Mesih’e güvenenlerden, Tanrı hoşnuttur, çünkü O, Mesih’in doğruluğunu onlara bildirmiştir. İman etmemeye devam edenler ise O’nun gözünde kötüdür ve cehennemde sonsuza dek hüküm sürecek bir mahkumiyete maruz kalacaklardır.
Yeşaya 53:4-5, 55:1; Yeremya 31:31-34; Matta 4:17, 11:20-24; Markos 1:15; Luka 19:10; Yuhanna 1:1-14, 3:16-21, 5:40, 6:29; Elçilerin İşleri 2:38, 3:19, 4:12, 13:46, 15:11, 17:30; Romalılar 1:16-17, 3:21-26, 4:25, 5:8-10, 6:23, 10:9-10; 1 Korintliler 3:5-7, 15:1-3; 2 Korintliler 5:21; Filipililer 2:5-11; İbraniler 1:1-8, 4:14, 7:25, 9:13-15, 12:25-29; 1 Yuhanna 3:23, 4:10; Vahiy 22:17
5. Tanrı’nın Lütfu
Tanrı’nın nihai amacında, Oğlu İsa Mesih aracılığıyla yenilenmek ve kurtarılmak üzere dünyanın kuruluşundan önce bazı insanları nezaketle seçtiğine inanıyoruz. Bu seçim, insanların yapacakları herhangi bir iyiliğe değil, O’nun üstün merhametine ve hoşnutluğuna dayanıyordu. Tanrı’nın seçkin lütfu, insanların Tanrı’nın önündeki sorumluluklarını azaltmaz ve insanın Mesih’e iman ile tamamen tutarlıdır. Tanrı’nın bu lütfu O’nun sevgisini, şefkatini, iyiliğini, bilgeliğini, kutsallığını, gücünü ve değişmez karakterini sergilemektedir. Bu lütuf ayrıca övünmeyi bir kenara bırakarak, güvence verir, alçakgönüllülüğü geliştirir, sevgi için teşvik eder, dua etmek için teşvik eder, müjdelemeyi aşılar ve O’nun olanların korunması için Tanrı’ya olan güveni pekiştirir.
Mısır’dan Çıkış 33:18-19; Yasa’nın Tekrarı 7:7-8; Yeremya 31:3; Luka 10:22; Yuhanna 1:12-13, 6:37-44, 10:16, 15:16; Elçilerin İşleri 2:22-23, 4:27-28, 13:48, 15:14, 16:14, 18:12; Romalılar 3:27, 4:16, 8:28-9:24, 11:5-6, 11:28-36; 1 Korintliler 1:26-31, 3:5-7, 9:22, 15:10; Galatyalılar 1:15-16; Efesliler 1:1-2:10; Filipililer 1:6, 3:12; Koloseliler 3:12; 1 Selanikliler 1:4-10, 2:12; 2 Selanikliler 2:13-14; 2 Timoteos 1:8-9, 2:10; İbraniler 6:11; 1 Petrus 1:1-2; 2 Petrus 1:10-11; 1 Yuhanna 4:19; Vahiy 13:8
6. Yeniden Doğuş
Kurtarılmak için bir günahkarın yeniden doğması gerektiğine inanıyoruz. Yeniden Doğuş, Kutsal Ruh’un yeni ruhsal yaşam verdiği ve isyankâr yüreğimizi Tanrı’ya itaat etmekten ve O’na tövbe ederek, O’na inançla karşılık vermekten hoşlanan bir yürekle değiştiren Tanrı’nın lütfunun bir eseridir.
Bu yeniden doğuş, Tanrı’nın Kutsal Ruhu’nun, Müjde’nin ilahi gerçeğini bir günahkarın yüreğine aşıladığında gerçekleşir ve bu, İsa Mesih’e iman yoluyla Tanrı’ya gönüllü itaatimizle sonuçlanır. Bu yeniden doğuşta, Kutsal Ruh yeni iman eden kişinin yüreğinde tam olarak yer almak için gelir. Yeniden doğuş, tövbenin, imanın ve Tanrı’yı memnun etmeye çalışan yeni bir yaşamın ruhsal meyveleriyle kanıtlanır. Bize bu yeni ruhsal yaşamı yalnızca Tanrı’nın verebileceğine ve bizi Yeni Antlaşma’nın bereketlerine kavuşturabileceğine inanıyoruz. Bu Yeni Antlaşma ‘da günahlarımızın bağışlanmasını, Tanrı’nın yüreklerimizde yazılı Yasasını ve Tanrı’nın Kutsal Ruh’unun tam varlığını alıyoruz.
Yeremya 31:31-34; Ezekiel 36:25-27; Yuhanna 1:12-13, 3:3-7; Elçilerin İşleri 10:44; 2 Korintliler 5:17-21; Galatyalılar 5:22-23; Efesliler 2:1-5; Koloseliler 2:13; Yakup 1:17-18; 1 Petrus 1:3; 1 Yuhanna 2:29, 3:9-10, 4:7, 5:1-4, 5:18
7. Gerekçe
Gerekçenin, günahlarından tövbe eden ve Mesih’e inananlar üzerine Tanrı’nın doğruluk beyanı olduğuna inanıyoruz. Sadece imanla, Mesih’in doğruluğu bu kişilere empoze edilir ve bu kişiler günahlarından tamamen affedilirler. Gerekçelendirmenin Tanrı tarafından, yaptığımız herhangi bir iyi işe dayanarak değil, yalnızca Mesih’e ve O’nun tamamlanan işine olan inançla verildiğini onaylıyoruz. Bu gerekçe, İsa’ya inanan herkesin Tanrı ile barış ve iyilik içinde olmasını sağlar ve sonsuz kaderimizi O’nunla güvence altına alır.
Mezmurlar 103:12; Yeşaya 53:11-12; Matta 9:6; Yuhanna 1:16; Elçilerin İşleri 10:43; Romalılar 3:20-28, 4:1-5:21, 6:23, 8:30-34; 2 Korintliler 5:17-21; Galatyalılar 2:15-17, 3:24; Filipililer 3:7-9; Titus 3:5-7; 1 Petrus 3:18; 1 Yuhanna 2:12, 25
8. Tövbe ve İman
Tövbe ve imanın, günahkarların Müjde’ye olan doğru ve gerekli yanıtı olduğuna inanıyoruz. Bunlar, günahtan uzaklaşmanın ve kurtuluş için yalnızca Mesih aracılığıyla Tanrı’ya dönmenin birbirinden ayrılmaz eylemleridir. Müjde’ye verilen bu yanıt, yüreklerimizde bizi günaha mahkumiyetten çıkaran, bizi haksızlığımıza ikna eden, günahlarımız için bize pişmanlık veren ve Mesih’ten ayrı olarak umutsuz bir şekilde kınandığımızı Kutsal Ruh sayesinde ortaya çıkarır. Kurtuluşun yalnızca İsa Mesih’in Rab olduğuna gerçekten inanan ve itiraf edenlere geldiğini ve tüm gerçek imanlıların yalnızca İsa Mesih’e yeterli Kurtarıcıları olarak güveneceklerini onaylıyoruz. İman ve tövbe, bir imanlının yaşamını, dönüşüm anından Mesih’in bizi Kendisiyle birlikte olmaya çağıracağı ana dek mühürler.
Yeşaya 55:1-7; Matta 11:28-30; Markos 1:15; Luka 15:18-21, 24:46-47; Yuhanna 1:12, 3:16, 6:37, 7:37, 16:8; Elçilerin İşleri 2:37-38, 3:19-23, 11:18; 16:30-31, 17:30, 20:21; Romalılar 2:4, 10:9-11, 10:17; 2 Korintliler 7:9-10; Efesliler 2:8-10; 2 Timoteos 1:12; İbraniler 4:14, 6:1, 7:25
9. Kutsallaştırma
Kutsallaştırmanın, Tanrı’nın bir imalıyı Kendi işleri için çağırdığına inanıyoruz. Aşamalı kutsallaştırma, İsa Mesih’in suretine uygun hale gelmenin devam eden sürecidir. Yeniden doğuşla başlayarak, Kutsal Ruh’un varlığı ve gücüyle imanlıların yüreklerinde ve yaşamlarında Mesih’i görene kadar devam eder. Kutsallıktaki bu büyüme bir lütuf armağanıyken, aynı zamanda bir imanlının dua gibi yollarla aktif, kasıtlı ve ısrarlı bir şekilde günahla savaşmasını gerektirir; Tanrı’nın sözünü duymak, okumak, incelemek ve ezberlemek ve Hristiyan topluluğunun birbirimizle ortak bir şekilde düzenlenmesi.
Mezmurlar 119:11; Yuhanna 17:17; Romalılar 6:5-6, 6:11-19; 1 Korintliler 1:2, 6:11; 2 Korintliler 3:18, 7:1; Galatyalılar 2:20, 5:16-24; Efesliler 4:20-24; Filipililer 3:13-14; Koloseliler 3:5-10; 1 Selanikliler 5:23; Titus 3:5; İbraniler 4:14, 10:24-25, 12:1, 12:14; 1 Petrus 1:15; 1 Yuhanna 3:9; Vahiy 3:19
10. İmanlıların Azmi
Gerçekten yeniden doğmuş olan herkesin Tanrı’nın gücüyle korunacağına ve O’nun lütfuyla O’nu yüz yüze görene dek Mesih’e aktif bir güven ve itaat ile sonuna kadar devam edeceklerine inanıyoruz. İmanlılar, ayartmaya yenik düşüp Kutsal Ruh’u üzerek, Mesih’le olan dostluklarını bozarak, O’nun adına sitem getirerek ve Tanrı’nın sevgi dolu disiplinine maruz kalarak günaha düşebilirler; ancak yine kurtuluşa kadar, iman yoluyla Tanrı’nın gücüyle tutulacaklardır. İmanlıların bu kalıcı inancı, onları Mesih’i reddeden ve O’nun olmadığını iddia edenlerden ayırır. Devam eden bir iman, Tanrı’nın seçilmişliğinin ve O’nun Mesih’le sonsuz yaşam ümidini veren sevgisinin kanıtıdır.
Matta 5:13, 24:13; Yuhanna 6:38-40, 8:31, 10:27-29, 15:6; Romalılar 8:30, 11:22; 1 Korintliler 9:27, 10:12, 15:1; Efesliler 1:13-14, 4:30; Filipililer 1:6; Koloseliler 1:22-23; 1 Timoteos 4:1; 2 Timoteos 2:12; İbraniler 1:14, 3:12-14, 4:11, 6:12, 9:15; 1 Petrus 1:4-5; 2 Petrus 1:10; 1 Yuhanna 2:19; 2 Yuhanna 1:9; Yahuda 20; Vahiy 2-3, 14:12, 21:7
11. Kilise
Kilisenin, her çağ boyunca her topluluktan, her dilden, insandan ve her ulustan kişilerin oluşturduğu Tanrı’nın halkı olduğuna inanıyoruz. İmanlıların oluşturduğu bu beden, Tanrı’nın sözünün sadakatli bir şekilde duyurulması ve vaftizin ve Rab’bin Sofrasının yapılması ile mühürlenerek, kiliselerde görünür bir hale gelir. Kilise, Mesih’in kilisenin başı olduğunu öğreten Tanrı’nın sözü ile yönetilmektedir; yaşlıların kiliseyi bir Pastör olarak denetlemesi için verilen nitelikli insanlar olduğu; diyakozların kiliseye hizmet etmesi gerektiği, ve tüm üyelerden oluşan cemaatin üyeleri onaylama, doktrini savunma ve Kutsal Yazılar tarafından istendiğinde disiplin uygulama sorumluluğu vardır. Yerel kiliselerin üyelerine düzenli olarak toplanmaları, Mesih’i onurlandıran birlik konusunda birbirlerini teşvik etmeleri ve Tanrı’nın yüceliği için yaşamaları emredilmiştir. Kilisenin misyonu, müjdeyi duyurarak ve öğrenci yetiştirerek Tanrı’nın görkeminin dünyaya bir göstergesi olmaktır. Aynı şekilde, Kutsal Ruh’un gücüne güvenerek, Mesih’i onurlandıran bir yaşam tarzının desteklediği sözlü tanıklıkla, kaybolan kişileri sürekli olarak Mesih’e yönlendirmeye çalışmak her imanlının görevidir. Tanrı’nın Ruhu, ruhsal armağanlar vererek yerel kiliselerin üyelerinin hizmet vermesini sağlar. Bu armağanlar, kilisenin inşası için Tanrı’nın Sözüne boyun eğmede her zaman düzenli bir şekilde kullanılmalıdır. Ek olarak, yerel bir kilisenin üyeleri, Mesih’in takipçileri olarak çağrıya layık bir yaşam sürmekle yükümlüdür ve görevlerini sürekli olarak ihmal eden herhangi bir üye, yaşlıların tavsiyesine ve kilisenin disiplinine tabi olacaktır.
Matta 5:16, 16:19, 18:15-20, 28:18-20; Yuhanna 1:12, 13:34-35, 17:20-24; Elçilerin İşleri 6:1-6, 11:26, 14:23, 20:28; Romalılar 12:4-8; 16:1; 1 Korintliler 1:2; 5:4-5, 5:12-13, 11:25-26; 12:1-11; 14:37-40; 2 Korintliler 2:6-8; Galatyalılar 6:1; Efesliler 3:10, 4:1-2, 4:11-12, 5:22-23; 2 Selanikliler 3:6-16; 1 Timoteos 1:18-20, 3:1-13, 4:13, 5:17-20; Titus 1:5-16; İbraniler 10:19-25, 13:7, 13:17; 1 Petrus 4:10-11; 5:1-5; Vahiy 5:9
12. Vaftiz ve Rab’bin Sofrası
Suyla vaftizin, tüm imanlıların inançlarını yerine getirme konusundaki görevi olduğuna inanıyoruz. Kutsal Kitap’a göre vaftiz, çarmıha gerilmiş, gömülmüş ve dirilmiş Kurtarıcıya olan inancımızı ciddi ve güzel bir şekilde göstermek için Baba, Oğul ve Kutsal Ruh adıyla suya daldırılarak yapılmalıdır. Vaftiz, günahkâr yaşantımızdaki ölümümüzü ve yeni bir hayata dirilişimizi sembolize eder ve İsa’nın emrine bir karşılıktır. Vaftiz, kişinin iman beyanı üzerine bir kez yapılır ve kilise üyeliği için gereklidir.
Rab’bin Sofrası, İsa’nın bizim için ölecek kadar olan sevgisinin, ekmek ve asmanın meyvesinin kutsal kullanımıyla anılmasıdır ve Mesih’in bu emrine bir karşılıktır. O’nun ikinci gelişini anma ve bekleme zamanı, Müjdeyi duyuran yerel bir kilisede iyi durumda olan vaftiz edilmiş üyeler tarafından, kendini sınayarak sofraya hazırlananlar tarafından alınmalıdır.
Matta 3:13-17, 26:26-29, 28:18-20; Elçilerin İşleri 2:38-42, 8:36-38, 16:32-33; Romalılar 6:4; 1 Korintliler 11:17-34; Galatyalılar 3:27; Koloseliler 2:11-12
13. Aile
Tanrı’nın aileyi toplumun temel kurumu olarak belirlediğine inanıyoruz. Aileler, evlilik, kan bağı veya evlat edinme yoluyla akraba olan kişilerden oluşur. Tanrı’nın Kendisi evliliği, bir erkek ve bir kadının bir ömür boyu sürecek özel bir anlaşma içinde birleştirilmesi olarak kurmuştur. Karı koca, Tanrı’nın suretinde yaratılmıştır ve Tanrı’nın önünde eşit değere sahiptir; aynı zamanda evlilikte farklı ama birbirini tamamlayan rollere sahiptir. Koca, Mesih’in kiliseyi sevdiği gibi, karısına nazikçe önderlik etmeli ve onu bir şeylerden fedakârlık ederek sevmelidir ve kadın, kilisenin Mesih’e isteyerek boyun eğmesi gibi, kocasına saygı duymalı ve ona lütufta bulunmalıdır. Tanrı evliliği bu şekilde yapılandırdı, böylece Kutsal Kitap’ı yansıtacak ve İsa ile gelini kilise arasındaki neşeli ve kalıcı birlikteliği açığa çıkararak Kendisine yücelik getirecektir.
Tanrı’nın evliliği, insanın cinsel ifadesi ve üremesi için amaçlanan kanal olarak kurduğuna ve Tanrı’nın evli olmayan tüm insanları bekarlığa ve Kendisine bağlılığa çağırdığına inanıyoruz. Kutsal Kitap, zina, eşcinsel davranış ve Kutsal Yazılar tarafından tanımlanan diğer cinsel ahlaksızlık biçimleri de dahil olmak üzere, Tanrı’nın insan için oluşturduğu cinsel tasarımdan ayrılmanın günah olduğunu öğretir. Tanrı, Oğlu İsa Mesih aracılığıyla günah için bağışlanma ve yenilenme sunar ve Hristiyanlar, Mesih’e ve O’nun gerçeğine bağlılıklarından ödün vermeden her zaman tüm insanlara karşı sevgi ruhuyla hareket etmelidirler.
Çocukların, gebe kalındıkları andan itibaren Rab’bin bir lütfu ve mirası olduğuna inanıyoruz. Anne ve babalar, bilinçli eğitim, lütufkar disiplin ve Kutsal Kitap gerçeğine dayalı ve tutarlı örneklerle çocuklarına sabırla Mesih yolunda önderlik etmelidirler. Çocuklar, Tanrı’nın yüceliği ve ebedi iyilikleri için ailelerine saygı göstermeli ve boyun eğmelidirler. Tüm insanlar, özellikle çocukların çıkarlarını gözetme konusunda ağır bir sorumluluğa sahiptirler.
Yaratılış 1:26-28, 2:15-25, 3:1-20; Mısır’dan Çıkış 20:12; Leviticus 18:21-22; Yasa’nın Tekrarı 6:4-9; Yeşu 24:15; 1 Samuel 1:26-28; Mezmurlar 51:5, 78:1-8, 127-128, 139:13-16; Süleyman’ın Özdeyişleri 1:8, 5:15-20, 6:20-22, 12:4, 13:24, 14:1, 17:6, 18:22, 22:6, 22:15, 23:13-14, 24:3, 29:15, 29:17, 31:10-31; Vaiz 4:9-12, 9:9; Malaki 2:14-16; Matta 5:31-32; 18:2-6, 19:3-9; Markos 9:42, 10:6-12; Luka 17:1-2; Yuhanna 8:2-11; Romalılar 1:18-32; 1 Korintliler 6:9-11, 7:1-40; 2 Korintliler 11:2; Efesliler 5:21-33, 6:1-4; Koloseliler 3:18-21; 1 Timoteos 5:8, 5:14; 2 Timoteos 1:3-5; Titus 2:3-5; İbraniler 13:4; 1 Petrus 3:1-7; Vahiy 19:6-9, 21:9-11
14. Hükümet/Yönetim
Hükümetin Tanrı tarafından ilahi bir şekilde atandığına ve adaleti yerine getirmekten ve toplumu iyiye yönelik teşvik etmekten Tanrı’nın huzurunda sorumlu olduğuna ve yetkililere dua edilmesi ve onlara borçlu oldukları onurun verilmesi gerektiğine inanıyoruz. Hükümetin bu görevlilere, yalnızca vicdanın tek Rabbi olan ve yeryüzündeki krallar üzerinde hüküm süren Rabbimiz İsa Mesih’in iradesine aykırı şeyler dışında, yasalara uygun olarak özenle boyun eğilmelidir.
2 Samuel 23:3-4; Mezmurlar 2:2-6; Markos 12:13-17; Romalılar 13:1-7; 1 Timoteos 2:1-3; Titus 3:1; 1 Petrus 2:13-17; Vahiy 19:16
15. Gelecek Olan Dünya
Dünyanın sonunun hızla yaklaştığına inanıyoruz. O son gün Mesih gökten inecek, ölüleri mezardan kaldıracak ve tüm insanları ebedi yargıya çağıracaktır. O zaman, kötülerin yargılanacağı ve doğrudan cehennemde edebi olarak bilinçli cezaya çarptırılacağı, Mesih’teki iyilerin de yeni göklerde ve yeni dünyada sonsuza dek sürecek sevinçle ödüllendirileceği ciddi bir ayrılık olacaktır. Bu yargılama, Tanrı’nın değişmez ve tartışılmaz doğruluk ilkelerine dayalı olarak, insanların cennette ya da cehennemdeki son durumunu sonsuza dek sabitleyecektir. İsa’ya ait olanlar, yeni göklerde ve yeni dünyada sonsuz yaşama sahip olacaklar ve Tanrı’nın yüceliği sayesinde sonsuz sevinç içinde yaşayacaklardır.
Daniel 12:2; Matta 13:36-50, 24:31-46; Markos 9:43-48; Luka 14:14; Yuhanna 3:36, 4:36, 5:28-29, 6:40, 11:23-27; Elçilerin İşleri 1:11, 3:21, 10:42, 17:31, 1 Selanikliler 4:13-5:11; 2 Selanikliler 1:5-12; Vahiy 20:1-22:21
Elçilerin İman Açıklaması
Göğün ve yerin Yaratanı, her şeye gücü yeten Baba,
Tek Tanrı’ya ve O’nun biricik Oğlu Rabbimiz Mesih İsa’ya inanıyorum.
O, Kutsal Ruh’tan vücut buldu ve bakire Meryem’den doğdu.
Pontius Platus zamanında acı çekerek çarmıha gerildi; öldü ve gömüldü;
ölüler diyarına indi, üçüncü gün ölüler arasından dirildi,
göğe çıktı, her şeye gücü yeten Baba’nın sağında oturdu;
oradan dirileri ve ölüleri yargılamak için tekrar gelecektir.
Kutsal Ruh’a, Kutsal evrensel kiliseye, kutsalların birliğine, günahların affına, ölülerin dirilişine ve sonsuz yaşama inanıyorum.
Amin.
